Mała dziewczynka
Zabrał ją sztorm
Bała się wilka
Bo patrzył na nią
Teraz dorosła
Po to aby
Zamknąć złe wrota
Strachu, hańby
Kroczy przed siebie
Obrany ma cel
Zaraz wyjedzie
Z wyspy tej
Wspomnienia znów
Zacierają obraz
Pamiętnych snów
Ten krwawy zodiak
Ale to już przeszłość
Coś daleko za nią
Bo stoi teraz tu
Ten Mroczy Anioł
Wyjmuje sztylet
Jedyną swą broń
Ciska oprawcę
I krwawi go
Łzy lecą po
Jej bladej skroni
Nie wie czemu
To źle jej robi
Tak skrzywdził ją
Jak była mała
Zabawił się
A ona cierpiała
Złość, gniew, ból, strach
To wszystko na raz
Zabiła go
I spotka ją kara
Swój ciężki nóż
Przykłada do gardła
Przeciągnęła go
I po chwili upadła
Otwiera oczy
Gdzieś po drugiej stronie
Nie może kroczyć
Zamknięto jej drogę
